สุวิมล ติรกานันท์ (2548:53) กล่าว่าการทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องนั้นมี 5 ประการ ดังนี้
1. ป้องกันการทำซ้ำซ้อน
2. ทำให้สามารถกำหนดขอบเขตได้ชัดเจนไม่กว้างหรือแคบจนเกินไป
3. ทำให้ผู้วิจัยเสนอแนวคิดหรืออภิปรายผลงานวิจัยที่ค้นพบได้ถูกต้องและกว้างขว้างครอบคลุมประเด็นที่ต้องศึกษา
4. เตรียมการป้องกันความคลาดเคลื่อนเนื่องจากตัวแปรแทรกซ้อน
5. ช่วยทำให้ผู้วิจัยมีความรู้ในเรื่องที่ทำการวิจัยมากขึ้น เป็นการทบทวนความรู้เดิมและเพิ่มเติมความรู้ใหม่ ในเวลาเดียวกัน
องอาจ นัยพัฒน์ (2548:64) กล่าวว่า การทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องนั้นมีทั้งหมด 6 ประการ ดังนี้
1. ช่วยให้นักวิจัยได้กรอบแนวคิดทฤษฎีในการวิจัย
2. ช่วยในการนิยามและกำหนดขอบเขตของหัวข้อปัญหาการวิจัย
3. ช่วยหลีกเลี่ยงการทำวิจัยที่มีความสำคัญน้อยและซ้ำซ้อนกัน
4. ช่วยในการกำหนดและปรับปรุงระเบียบวิธีการวิจัย
5. ช่วยในการตั้งสมมติฐานในการวิจัยเป็นไปอย่างถูกต้องเหมาะสม
6. ช่วยให้ได้แนวทางใหม่สำหรับการวิจัยในโอกาสต่อไป
ล้วน สายยศ และ อังคนาสายยศ (2528:35) กล่าวว่าการทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องมี 7 ประการ ดังนี้
1. เพื่อค้นหาความจริงเป็นความจริงระดับสูงที่ผ่านการพิสูจน์แล้วว่าเป็นอย่างไร
2. เพื่อช่วยในการนิยามปัญหา นิยามเรื่องวิจัยให้กระจ่าง มีทิศทางที่ชัดเจน
3. ช่วยในการเลือกหัวข้อวิจัยได้ตรงจุดมากขึ้น
4. ช่วยให้ทราบเทคนิคการวิจัย
5. หลีกเลี่ยงความซ้ำซ้อน
6. ช่วยในการแปลความหมายข้อมูล
7. ช่วยในการจัดทำรายงานวิจัยได้ถูกต้อง
สรุป
1. ทำให้สามารถกำหนดขอบเขตได้ชัดเจนไม่กว้างหรือแคบจนเกินไป
2. ทำให้ผู้วิจัยเสนอแนวคิดหรืออภิปรายผลงานวิจัยที่ค้นพบได้ถูกต้องและกว้างขว้างครอบคลุมประเด็นที่ต้องศึกษา
3. ช่วยในการเลือกหัวข้อวิจัยได้ตรงจุดมากขึ้น
4. หลีกเลี่ยงความซ้ำซ้อน
5. ช่วยทำให้ผู้วิจัยมีความรู้ในเรื่องที่ทำการวิจัยมากขึ้น เป็นการทบทวนความรู้เดิมและเพิ่มเติมความรู้ใหม่ ในเวลาเดียวกัน
6. เพื่อค้นหาความจริงเป็นความจริงระดับสูงที่ผ่านการพิสูจน์แล้วว่าเป็นอย่างไร
7. ช่วยหลีกเลี่ยงการทำวิจัยที่มีความสำคัญน้อยและซ้ำซ้อนกัน
อ้างอิง
ล้วน สายยศ และ อังคนา สายยศ. (2528)วิธีวิทยาการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์.กรุงเทพ: ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุวิมล ติรภานันท์.(2548).ระเบียบการวิจัยทางสังคมศาสตร์.กรุงเทพฯ:แนวทางสู่การปฏิบัติ: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
องอาจ นัยพัฒน์.(2548).วิธีวิทยาการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์.กรุงเทพ: ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น